پس از چهار سال و اندی، فیلم سینمایی «قاتل و وحشی» به کارگردانی حمید نعمتالله رفع توقیف شد. در ابتدا این خبری مسرتبخش به نظر میرسید و گمان میرفت قرار است فیلم برای اکران نوروز آماده شود. خبری که برای یک لحظه این تصور را به وجود آورد که سازمان سینمایی وزارت ارشاد گامی به سمت مردم برداشته است. با این حال، خوشی تمام این احساسات و گمانهها، به کوتاهی دوباره خواندن خبر بود. بله فیلم رفع توقیف شد اما طبق اظهارات اداره کل روابط عمومی سازمان سینمایی با تدبیر رییس سازمان سینمایی و همکاری تهیه کننده و کارگردان فیلم در اعمال اصلاحات و مساعدت شورای پروانه نمایش سینمایی، صرفا برای نمایش خارج از ایران مجوز گرفت!
این بار دوم بود که احساس شهروند درجه دوم بودن به خورد مردم داده شد. یک بار وقتی وزیر ارتباطات با اعلام اینکه توریستها و گردشگران خارجی در سفر خود به ایران بهخاطر فیلتر شدن «اینستاگرام» و «واتساپ» با مشکلاتی همراه شدهاند، از طراحی یک «سیمکارت خاص» برای این دسته از افراد خبر داد و بار دیگر وقتی که مشخص شد مجوز یک فیلم که در ایران و امکانات داخل ایران و برای مخاطب داخلی ساخته شده بود، قرار است جایی دیگر و برای مخاطبانی دیگر نمایش داده شود. مسالهای که نشان میدهد غریبنوازی به صورت مسری پس از وزیر ارتباطات، وزیر ارشاد را نیز درگیر کرده است!
جالبتر اینکه در متن صحبتهای مدیرکل نظارت بر عرضه و نمایش سازمان سینمایی آمده با همکاری تهیه کننده و کارگردان فیلم در اعمال اصلاحات این کار به انجام رسیده است. سوال اینجاست که اگر قرار بود با اصلاحات، مشکل فیلم حل شود که در همین مملکت خودمان نمایش می دادند. یعنی سازمان سینمایی برای تماشاگران خارجی هم سانسور اعمال کرده است و بعد اسم این پروسه تدبیر است؟!
«اگرچه مضمون فیلم دارای فضایی ملتهب و خشن بوده و مخاطب خاصی را جلب خواهد کرد، اما وحشت و خشونت حاکم بر فیلم، علت عدم نمایش این اثر نبوده و تنها تصاویر بازیگر زن با موی تراشیده این امکان را از اثر سلب کرده است»، این توضیح روحالله سهرابی، مدیرکل نظارت بر عرصه و نمایش سازمان سینمایی درباره علل توقیف «قاتل و وحشی» است. مسالهای که احتمالا شمار زیادی از فیلمهایی که در آن کاراکتر زن با موی تراشیده دیدید را به ذهنتان آورد.
از انقلاب ۵۷ به بعد حجاب در فیلمها نیز اجباری شد و تنها شیوهای که ایفاگران زن میتوانستند بدون آن ظاهر شوند، تراشیدن موی سر بود. فریماه فرجامی در فیلم «سرب»، رویا نونهالی در فیلم «زندان زنان»، شایسته ایرانی در فیلم «آینههای روبهرو»، رویا تیموریان در فیلم «شیفتگی»، پانتهآ بهرام در فیلم «شنای پروانه» و زهرا داوودنژاد در فیلم «بچههای بد» تنها چند نمونه شاخص از زنانی هستند که در فیلمها با سر تراشیده ظاهر شدند و فیلمها نیز تقریبا بدون محدودیت اکران شدند.
جالبتر آنکه در همان روزها که زخم توقیف «قاتل و وحشی» تازه بود، سریال «روزهای ابدی» ساخته جواد شمقدری (رئیس سازمان سینمایی دوره محمود احمدی نژاد) از آنتن شبکه یک سیما توجهها را جلب کرد. ماجرا نشان دادن تصویر برخی از زنان بدون حجاب بود که برایشان از کلاهگیس استفاده شد!
استانداری دوگانه که جایی دیگر، گریبان فیلم «کاناپه» کیانوش عیاری را دقیقا به دلیل همین بهره از کلاهگیس گرفت. فیلمی که از سال ۹۵ توقیف است. مسالهای که گزاره سلیقهای بودن مسیر توقیف بسیاری از فیلمها را بار دیگر قوت میبخشد!
«قاتل وحشی» پیش از مشکل توقیف برای حجاب، گرفتاریهای مالی نیز داشت. درواقع قصه «قاتل و وحشی» از جایی آغاز شد که محمدصادق رنجکشان سرمایهگذار آن به دلایلی از تولید فیلم کنار رفت. پس از او عباس نادران به عنوان سرمایهگذار و تهیه کننده جدید «قاتل و وحشی» معرفی شد. البته بعد از چهار ماه چکهای نادران برگشت و فیلم به حالت تعلیق درآمد. گفته شده تا سال ۹۹ حتی برخی از بازیگران فیلم نیز دستمزدهایشان را کامل دریافت نکرده بودند.
عباس نادران فرزند الیاس نادران نماینده اصولگرای مجلس است. نادران تقریبا برای بسیاری آشناست از این جهت که حین بسته شدن لیستهای انتخاباتی، نادران هم مورد تایید تیم قالیباف بود و هم جریان پایداری! هرچند او در لیست نهایی توسط هر دو طیف کنار گذاشته شد و از آن زمان به بعد، یکی از مخالفان طیف اصولگرا شد.
در حال حاضر نه سازندگان «قاتل و وحشی» و نه مسئولان سازمان سینمایی نسبت به انتقاد مردم درباره مجوز بینالمللی که برای این فیلم صادر کردند پاسخی ندادند. به ویژه نعمتالله کارگردان فیلم که با دو اثر موفق و اجتماعی «بیپولی» و «بوتیک» به نظر میرسید فیلمسازی مردمی است که به درد آنها در اجتماع آگاه است. اینکه پس از اینترنت طبقاتی که وزیر ارتباطات از آن رونمایی کرد چطور نعمتالله و تیمش به کلید خوردن سینمای طبقاتی ولو با اکران فیلمشان در خارج و درآمدهای دلاری دامن زدند تلخ و عجیب است.
ویدیو:
سرنوشت دختر علوم تحقیقات
در دارالخلافه با بهزاد یعقوبی
مرز حریم خصوصی و عرصه عمومی کجاست؟